ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วขณะที่ “ฮอลลี่ จอร์เจนเซน” (Holly Jorgensen) หญิงนักเขียนจากรัฐมินนิโซตา ประเทศสหรัฐอเมริกา กำลังยืนอยู่ที่บริเวณท่าเรือใกล้บ้าน เธอก็ได้สังเกตเห็น "ปลาซันฟิช" ( Sunfish ) ตัวหนึ่งกำลังแหวกว่ายอยู่ในทะเลสาบที่สะอาดและใสแจ๋ว ฮอลลี่สันนิษฐานว่าเจ้าปลาตัวนั้นคงกำลังระวังภัยเฝ้ารังของเขาอยู่ ที่ผ่านมาฮอลลี่ก็มักจะมีโอกาสได้เห็นปลาซันฟิชแหวกว่ายอยู่ในทะเลสาบแห่งนี้อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นการที่ได้เห็นปลาซันฟิชปรากฎตัวในวันนั้นจึงเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีความพิเศษอะไรมากนัก แต่ทว่าความรู้สึกของฮอลลี่ก็ได้เปลี่ยนไป หลังจากที่เธอได้เฝ้าจับตาดูปลาซันฟิชตัวนั้นอยู่นานสักพัก... เขามีพฤติกรรมแปลกๆ ไม่เหมือนปลาซันฟิชตัวอื่นๆ ในทะเลสาบที่เธอเคยเจอมา!
.
.
“ปลาซันฟิชตัวผู้มักจะได้รับหน้าที่ในการดูแลรัง แต่สำหรับปลาซันฟิชตัวนี้แล้ว ฉันกลับรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่แปลกออกไป เขาเริ่มว่ายน้ำตามฉันไม่ว่าฉันจะเดินไปทางไหน และเมื่อฉันโยนอาหารให้เขากินเขาก็รีบกินทันที ดูเหมือนว่าเขาจะชอบฉันนะ”
ฮอลลี่กล่าว
.
การผูกมิตรของปลาซันฟิชเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแปลก เมื่อสัตว์ที่เติบโตเองตามธรรมชาติ เกิดถูกชะตาชื่นชอบมนุษย์อย่างฮอลลี่มากเป็นพิเศษ ฮอลลี่รู้สึกประทับใจและยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับปลา! วันนั้นเธอจึงตั้งชื่ออย่างมนุษย์ให้กับปลาซันฟิชแปลกหน้าว่า “กรีนนี่” (Greenie) เพื่อเป็นการเริ่มต้นมิตรภาพที่น่ารักครั้งนี้...
.
.
หลังจากที่ฮอลลี่เดินกลับบ้านไปในวันนั้น เธอก็ได้บอกกับตัวเองว่า นี่คงเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่จะได้เจอกับเรื่องน่ารักอะไรแบบนี้แน่ๆ เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่กรีนนี่ปลาซันฟิชที่มีอิสระและเติบโตตามวิถีธรรมชาติในทะเลสาบกว้างใหญ่ จะสามารถจดจำและมีพฤติกรรมการเข้าสังคมเช่น การนัดพบซ้ำอีกครั้งที่จุดเดิมเมื่อพบว่ามิตรภาพครั้งใหม่เป็นที่น่าพอใจอย่างที่มนุษย์ทำกัน....
.
แต่แล้วในวันที่ฮอลลี่เดินกลับไปที่ท่าเรือจุดเดิม... เธอกลับได้พบกับกรีนนี่ที่นั่นอีกครั้ง ในตอนแรกฮอลลี่คิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องบังเอิญแต่ทว่าเธอกลับต้องประหลาดใจเมื่อทุกครั้งที่เธอกลับไปที่ท่าเรือ ก็จะพบกับกรีนนี่ที่กำลังว่ายน้ำวนไปวนมาอยู่ที่นั่นทุกครั้ง สิ่งที่เกิดขึ้นเกินความคาดหมายของฮอลลี่และเธอคิดว่า กรีนนี่ตั้งใจมารอพบเธอจริงๆ ... ฮอลลี่รู้สึกตื่นเต้นและประทับใจกับมิตรภาพครั้งนี้มาก...
.
.
“มันน่าทึ่งมากสำหรับฉัน ฉันคิดว่ากรีนนี่จำฉันได้นะ ฉันลองไปศึกษาอ่านงานวิจัยเกี่ยวกับความจำของปลาเพื่อทำความเข้าใจ พวกเขาบอกว่าปลาสามารถจดจำใบหน้าที่ไม่ซ้ำกันได้มากกว่า 44 คนและสามารถจำใบหน้าเหล่านั้นได้นานถึง 6 เดือนเลยนะ”
ฮอลลี่กล่าว
.
.
นับตั้งแต่รู้ว่ากรีนนี่สามารถจดจำใบหน้าของเธอได้และตระหนักว่าเขาตั้งใจมารอพบเธอทุกๆ วัน ฮอลลี่จึงพยายามแบ่งเวลาในระหว่างวันเพื่อเดินออกไปทักทายเพื่อนปลาของเธอที่ท่าเรืออยู่เสมอๆ บ่อยครั้งที่ฮอลลี่จะพกอาหารติดไม้ติดมือไปฝากเขาด้วย
.
ฮอลลี่อธิบายว่า การที่ได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งเพื่อได้ทักทายและป้อนอาหารให้กับกรีนนี่อยู่ที่ท่าเรือ มันช่วยทำให้ความเครียดที่สะสมอยู่ในหัวจนแทบจะระเบิดมาตลอดทั้งวันได้ถูกปลดปล่อยออกมา เธอรู้สึกปลอดโปร่งโลงสบายมีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง คล้ายกับว่ากำลังได้พักผ่อน... มันเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบและมีความสุขมาก
.
.
ทั้งสองกลับมาทักทายกันแทบทุกวันจนกระทั่งฤดูหนาวมาเยือน ทะเลสาบที่เคยมีน้ำสะอาดใสแจ๋ว อุณหภูมิเหมาะกับการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำนานาพันธุ์ก็ได้กลายเป็นแผ่นน้ำแข็ง ตอนนั้นฮอลลี่รู้สึกหวั่นใจมากว่า กรีนนี่อาจจะไม่รอดจากความโหดร้ายของสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปตามสภาพอากาศในช่วงฤดูหนาว เธอคิดว่าคงจะไม่ได้เจอกับกรีนนี่อีกแล้วแน่ๆ
.
แต่ฮอลลี่คิดผิด! เมื่อปฏิทินย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิ น้ำแข็งในทะเลสาบก็เริ่มละลายกลายเป็นน้ำใสๆ ไหวตัวตามกระแสลมได้อีกครั้ง ตอนนั้นเองที่กรีนนี่ได้ปรากฎตัวและว่ายมาวนรอฮอลลี่ที่ท่าเรืออีกครั้งเช่นเดิม!
.
.
นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ฮอลลี่และกรีนนี่เป็นเพื่อนกันมานานกว่า 5 ปีแล้ว ที่ผ่านมาหลายต่อหลายครั้งกรีนนี่เคยพาเพื่อนปลาที่ไม่เคยซ้ำหน้าของเขามาแนะนำตัวกับฮอลลี่ด้วย แต่ทว่าเพื่อนของเขาก็มักจะไม่เคยกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง...
.
ฮอลลี่ใจดี เธอมักมีขนมมาให้กรีนนี่เสมอ... ซึ่งในทุกๆ ครั้งเธอจะป้อนขนมให้เขากับมือ โดยการโน้มตัวออกไปจากท่าเรือเพื่อพยายามเข้าไปใกล้กรีนนี่ให้มากที่สุด ส่วนกรีนนี่เองก็ไม่เคยกลัว ว่ายเข้าหาฮอลลี่ทุกครั้ง อีกทั้งยังปล่อยให้ฮอลลี่ได้สัมผัสและลูบตัวด้วย กรีนนี่ไม่เคยปฎิเสธฮอลลี่เลยสักครั้ง เขาเป็นปลาซันฟิชที่แตกต่าง ทั้งฉลาด แสนรู้และไว้ใจฮอลลี่มาก อย่างไรก็ตามบางครั้งกรีนนี่ก็เอาแต่ใจ ซึ่งมักจะเกิดขึ้นเมื่อฮอลลี่ป้อนขนมไม่ทันใจกรีนนี่จะไม่อดทนรอจะโชว์ทักษะเหนือชั้น กระโดดลอยตัวขึ้นเหนือน้ำแล้วงับขนมจากมือฮอลลี่ไปเสมอ...
.
.
.
ฮอลลี่เล่าว่ามีครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้... กรีนนี่ว่ายน้ำมาหาฮอลลี่พร้อมกับตะขอเบ็ดในปากของเขา ตอนนั้นฮอลลี่รู้สึกตกใจมากกับภาพที่ได้เห็น เธอรีบเอื้อมมือลงไปจับตัวกรีนนี่ก่อนจะเร่งหาวิธีปลดตะขอเบ็ดนั้นออก กรีนนี่ให้ความร่วมมือกับฮอลลี่เป็นอย่างดี ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่า มีเพียงแค่ฮอลลี่เพื่อนมนุษย์ที่แสนดีคนนี้เท่านั้นที่จะช่วยเขาได้
.
ทุกๆ วันความผูกพันของทั้งคู่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กรีนนี่รับรู้ว่าฮอลลี่พร้อมที่จะช่วยเหลือและทำให้เขาปลอดภัยได้ บางครั้งที่ฮอลลี่ลงไปว่ายน้ำในทะเลสาบ กรีนนี่ก็มักจะว่ายตาม วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ตัวเธอ ซึ่งภาพที่เกิดขึ้นก็มักจะทำให้ผู้คนที่ได้พบเห็นรู้สึกประหลาดใจและเกิดคำถาม ให้ความสนใจกับความสัมพันธ์ที่น่ารักนี้เสมอๆ
.
.
“วันหนึ่งฉันว่ายน้ำไปที่อีกฝั่งของทะเลสาบและกำลังเล่าเรื่องของกรีนนี่ให้กับชายคนหนึ่งที่เจอฟัง เขาค่อนข้างรู้สึกแปลกใจนะที่รู้ว่าฉันเป็นเพื่อนกับปลา ฉันแนะนำกรีนนี่ให้เขารู้จักด้วย”
ฮอลลี่กล่าว
.
กรีนนี่และฮอลลี่มีมิตรภาพที่พิเศษต่อกันจนยากจะอธิบาย และดูเหมือนว่าทั้งสองก็คงจะไม่ต้องการคำอธิบายนั้นซะด้วยสิ สิ่งสำคัญสำหรับทั้งสองคือความรู้สึกดีๆ ความสุขที่เกิดขึ้นจากความกล้าหาญปราศจากความกลัว และมีความปรารถนาดีเป็นแรงผลักดัน พวกเขารู้ว่านี่คือมิตรภาพที่มีค่าและยากจะเกิดขึ้น ซึ่งวันนี้มันเกิดขึ้นแล้วและสวยงามมากด้วย
.
สำหรับฮอลลี่ เธอหวังว่ากรีนนี่จะอยู่มีชีวิตที่ยาวนานและปลอดภัยในทะเลสาบแห่งนี้ต่อไปเรื่อยๆ เขาเป็นเพื่อนที่แสนดีที่มีความหมายสำหรับเธอมาก
.
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
