มันเป็นหนึ่งในสัปดาห์ที่ยากที่สุดในชีวิตของ “มิเชล เบอร์ลีสัน” (Michelle Burleson) เพราะเธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลสัตว์หลังจากที่ต้องจากลากับน้องหมาที่รักสุดหัวใจอายุ 13 ปีของเธอไป... ดูเหมือนเธอกำลังรู้สึกว่าไม่มีสิ่งใดบนโลกอีกแล้วที่จะสามารถบรรเทาความเจ็บปวดภายในจิตใจของเธอได้ จนกระทั่งมิเชลได้ยินเสียงเคาะเบาๆ ที่ประตูหลังบ้านของเธอ...
.
“ตอนนั้นประตูหลังบ้านของฉันปิดอยู่ แต่ฉันได้ยินเสียงก๊อกแก๊กดังมาจากบริเวณนั้น ฉันจึงลองเดินไปดู เมื่อฉันเปิดประตูออกไปกลับไม่มีใคร จนกระทั่งฉันมองลงไปบนพื้นฉันก็ได้พบกับกระรอกน้อยตัวหนึ่งที่กำลังจ้องมองมาที่ใบหน้าของฉัน”
มิเชลกล่าว
.
“เมื่อเธอเห็นฉัน เธอไม่ได้วิ่งหนีไปไหน เราทั้งสองแค่มองดูกันและกันด้วยอาการที่นิ่งเฉย”
มิเชลกล่าวเสริม
.
มิเชลสังเกตเห็นกระรอกน้อยตัวนั้นผอมโซ อีกทั้งขนที่อยู่บนตัวของเธอก็หลุดร่วงเป็นหย่อมๆ ซึ่งสิ่งที่เห็นทำให้มิเชลเดาได้ไม่ยากเลยว่า ชีวิตของกระรอกน้อยคงกำลังลำบากและบางทีเธออาจจะกำลังป่วยอยู่ก็เป็นไปได้ เมื่อเห็นสภาพที่น่าสงสารของเพื่อนใหม่... มิเชลจึงได้โยนถั่วหนึ่งกำมือไปบนพื้นใกล้ๆ กับจุดที่กระรอกน้อยกำลังยืนอยู่เพื่อให้เธอได้กินประทังความหิว จากนั้นมิเชลก็เดินกลับเข้าบ้านไป...
.
มิเชลคิดว่ามิตรภาพเล็กๆ คงจะจบลงหลังจากที่กระรอกน้อยกินอิ่ม แต่ทว่าไม่เป็นแบบนั้นในช่วงเย็นของวันเดียวกันกระรอกน้อยกลับมาเคาะประตูหลังบ้านของมิเชลอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอกำลังหิวและรับรู้ว่ามิเชลจิตใจดีน่าจะมีอาหารแบ่งให้กินอีกเช่นเคย เป็นเช่นนั้นจริงๆ มิเชลโยนถั่วหนึ่งกำมือให้กับกระรอกน้อยกินอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้นจะแสดงให้เห็นว่ากระรอกน้อยรับรู้ได้ถึงความมีน้ำใจของมิเชล แต่ทว่ากระรอกน้อยกลับรีบวิ่งหนีเมื่อมิเชลพยายามจะเดินเข้าไปใกล้ๆ มิเชลเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าคงยังเร็วเกินไปที่กระรอกน้อยจะไว้ใจคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกัน แต่มิเชลหวังว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทำให้กระรอกน้อยเชื่อใจ รับรู้ความหวังดีที่เธอมีให้กับเพื่อนกระรอกน้อย...
.
“หลังจากนั้นเธอกลับมาปรากฏตัวให้ฉันเห็นทุกๆ เช้าและเย็นของวัน เธอมาเยี่ยมฉันเสมอ และฉันเองก็รอการกลับมาของเธอด้วยเช่นกัน”
มิเชลกล่าว
.
หลังจากเกิดความผูกพันมิเชลจึงตั้งชื่อให้กับกระรอกน้อยว่า “สไตมี่” (Stymie) หลังจากที่สไตมี่เข้ามาในชีวิตของมิเชลความเศร้าที่มีอยู่ภายในจิตใจของเธอก็ดูเหมือนว่าจะค่อยๆ จางเบาบางลง ส่วนสไตมี่ก็เริ่มเปลี่ยนไปด้วยเช่นกันหลังจากที่ได้มารู้จักเพื่อนใหม่อย่างมิเชล อดีตกระรอกน้อยผอมโซ ขนร่วงสภาพไม่ค่อยน่าดูกลายมาเป็นกระรอกสาวเจ้าเนื้อ อีกทั้งยังดูมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิมซะด้วย
.
“เราเริ่มเชื่อใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกฉันเองก็กลัวว่าเธอจะกัด แต่เมื่อได้สนิทสนมทำความรู้จักกันนานวันเข้า ฉันก็ได้รู้ว่าความจริงแล้วกระรอกน้อยอ่อนโยนมากกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก”
มิเชลกล่าว
.
สไตมี่เริ่มคุ้นเคยกับบ้านของมิเชลมากขึ้น เธอทำตัวราวกับว่าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ไปซะแล้ว เธอดื่มน้ำจากชามใบเก่าและนอนหลับปุ๋ยบนเบาะนอนของน้องหมาสุดรักของมิเชลที่เพิ่งจากไป
.
มุมเดิมๆ ในบ้านที่ยังคงมีของใช้น้องหมาตัวเก่าวางทิ้งเอาไว้อย่างไร้ชีวิตเป็นสิ่งที่ทำให้มิเชลย้อนคิดถึงห้วงสุดท้ายการจากไปของน้องหมาที่รักซ้ำๆ จนทำให้หัวใจมิเชลเฉาลงเรื่อยๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้มิเชลรู้สึกอุ่นใจว่าน้องหมายังคงอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้จากไปไหนไกล อย่างไรก็ตามตอนนี้ความรู้สึกกับมุมเดิมๆ กำลังจะเปลี่ยนไปกลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้งเพราะกระรอกตัวน้อยที่กำลังสร้างเรื่องราวชีวิตบทใหม่ให้กับมิเชลได้มีความสุขเล็กๆ และยิ้มได้ในวันที่อ่อนแอต้องการกำลังใจมากที่สุด
.
มิเชลมักจะเปิดหน้าต่างทิ้งเอาไว้ให้สไตมี่สามารถเดินเข้ามาภายในบ้านของเธอได้ แต่สไตมี่กลับยังคงชอบที่จะเดินมาเคาะประตูหลังบ้านแล้วให้มิเชลเดินมาเปิดประตูให้กับเธอเช่นเคยมากกว่า...
.
“เธอจะออกไปเที่ยวนอกบ้านประมาณ 2-3 ชั่วโมงต่อวัน หลังจากนั้นเธอก็จะกลับเข้ามานอนหลับปุ๋ยบนโซฟาไม่ก็บนตักของฉัน”
มิเชลกล่าว
.
ด้วยแรงบันดาลใจจากสไตมี่และความทรงจำที่ดีระหว่างเธอและ “บั๊ดจี้ ลูว” (Budgie Lou) น้องหมาที่เธอรัก มิเชลจึงตัดสินใจเปิดบริษัท Budgie Lou Brew Coffee & Co. บริษัทคั่วกาแฟที่แบ่งปันผลกำไรส่วนหนึ่งจากการขายเพื่อช่วยเหลือน้องหมาอายุมากที่อาศัยอยู่ภายในศูนย์พักพิงสัตว์ด้วย
บั๊ดจี้ ลูว น้องหมาของมิเชล
.
“บริษัทนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นได้หากสไตมี่ไม่ปรากฏตัวขึ้นในวันนั้น เธอทำให้ฉันได้พบกับความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในวันที่ฉันลำบาก เพื่อนของฉันมักจะพูดติดตลกอยู่เสมอว่าสไตมี่คือบั๊ดจี้กลับชาติมาเกิด”
มิเชลกล่าว
.
บั๊ดจี้และมิเชลในวันที่มีกันและกัน...
.
สไตมี่ กระรอกตัวน้อยผู้มีพลังวิเศษเยียวยาหัวใจมิเชล
.
หลังจากที่มิเชิลได้ก่อตั้งบริษัทในฝันของเธอแล้ว เธอก็เริ่มขายทุกๆ อย่างที่เธอเป็นเจ้าของเพื่อออกเดินทางท่องเที่ยวทั่วโลก... นั่นหมายความว่าอีกไม่นานเธอจะต้องเอ่ยคำร่ำลากับสไตมี่... ดังนั้นหัวใจของเธอจะต้องรู้สึกแตกสลายอีกครั้ง...
.
“ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าฉันร้องไห้ ตอนที่มองหน้าเธอเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ขณะที่ฉันขับรถออกมาฉันมองไปที่กระจกหลัง ฉันเห็นเธอยืนมองฉันอยู่ ฉันวนรถกลับไปหาเธอก่อนจะเอ่ยคำร่ำลากับเธอเป็นครั้งสุดท้าย”
มิเชลกล่าว
.
สไตมี่ยังคงอาศัยอยู่บนต้นเรดวู้ดในสวนหลังบ้านเก่าของมิเชล กระรอกตัวน้อยไม่เคยคิดเลยว่า จะก้าวเข้ามาเยียวยาและเปลี่ยนชีวิตผู้หญิงใจดีคนหนึ่งไปตลอดกาล...
.
“เธอเป็นเพื่อนที่ดีมากที่สุดในจุดต่ำสุดในชีวิตของฉัน เท่าที่ฉันรู้ก็คือเหล่าสัตว์คือเพื่อนที่ดีที่สุดของพวกเรา”
มิเชลกล่าว
.
สไตมี่ได้ทำให้มิเชลย้อนทบทวนเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตและมีกำลังใจลุกขึ้นได้อีกครั้งเพื่อเริ่มต้นออกเดินทาง หัวใจของมิเชลเข้มแข็งขึ้นมากจากการสูญเสียเพื่อนสี่ขาที่เธอรักมากที่สุด สไตมี่ทำให้มิเชลรู้ว่ายังคงมีความสุขมากมายรอเธออยู่หลังประตูบ้านบานใหญ่...
.
ชีวิตจะมีคุณค่าหากได้ออกเดินทาง เรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้และคำว่ามิตรภาพก็ทำให้ผู้คนมีกำลังใจสร้างโลกใบเดิมให้น่าอยู่ขึ้นได้เสมอ...
.
.
ขอบคุณข้อมูลจาก The Dodo, Michelle Burleson, Budgie Lou Brew Coffee & Co.
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
