"เคนยา นิกสัน"(Kenya Nixon) เธอเป็นหญิงสาวผู้รักสัตว์ จากรัฐลุยเซียนา ประเทศสหรัฐอเมริกา เธออ่อนโยนและมักจะเมตตากับสัตว์ทุกๆ ตัวที่พบเจอเสมอ เคนยาบอกว่า นิสัยรักสัตว์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ นั้นคงจะเป็นเพราะได้รับการถ่ายทอดและปลูกฝังมาจากคุณแม่และคุณป้าของเธอ เพราะตั้งแต่เคนยาเริ่มจำความได้เธอก็เห็นทั้งสองท่านมีนิสัยรักและเอาใจใส่เพื่อนสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยมาตลอด และเมื่อจู่ๆ วันหนึ่งมีสัตว์แปลกหน้าอย่าง “โอพอสซัมป่า” เดินเข้ามาอาศัยอยู่ภายในโรงรถที่บ้านของเธอ มันจึงไม่ได้เป็นปัญหาหรือสร้างความลำบากใจให้กับเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่ากลับเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่าที่บ้านของเธอเป็นที่พึ่งพิงของสัตว์...
.
“เขาเริ่มเข้ามานอนอยู่บริเวณภายในโรงรถตั้งแต่เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2562 ที่ผ่านมาแล้วล่ะ คุณแม่ของฉันทำบ้านชั่วคราวให้กับเขาที่นั่นด้วย เขาเลยมักจะแวะเข้ามานอนอยู่บ่อยๆ ”
เคนยากล่าว
.
คุณแม่และคุณป้าของเคนยาตั้งชื่อให้กับโอพอสซัมป่าตัวนั้นว่า "แฮงค์"(Hank) ทุกๆ ครั้งที่แฮงค์แวะมาทักทายเคนยาที่บ้าน เธอจะคอยสังเกตดูแฮงค์อยู่ห่างๆ เสมอเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเขา และเผื่อว่าเขาอาจจะต้องการความช่วยเหลืออะไร ..เป็นเจ้าบ้านที่น่ารักมากเลยนะเกรงใจแขกด้วย 555... จากการเฝ้าสังเกตทำให้เคนยาพบว่าขนบนตัวของแฮงค์ดูบางกว่าปกติไม่เหมือนกับโอพอสซัมป่าตัวอื่นๆ ที่เธอเคยเห็นมา บริเวณใบหูและหางของเขาก็ไม่มีขนขึ้นด้วยอาจจะเป็นไปได้มากว่า ร่างกายของเขากำลังมีอาการบวมน้ำเหลือง...
.
เนื่องจากโอพอสซัมไม่ได้จำศีลในช่วงฤดูหนาว พวกเขาจึงจำเป็นจะต้องออกไปหาอาหารท่ามกลางสภาพอากาศที่หนาวเย็น ซึ่งนั่นเป็นเหมือนกับการต่อสู้ในอีกรูปแบบหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาค่อนข้างลำบาก โชคดีที่แฮงค์ได้มาเจอกับครอบครัวของเคนยา
.
“เรามีโรงรถขนาดใหญ่และมีพื้นที่ว่างมากพอสำหรับแฮงค์ โรงรถของเราแยกออกจากตัวบ้าน ดังนั้นเราจึงสามารถเปิดประตูเล็กทางเข้าโรงรถทิ้งเอาไว้ได้ เพื่อให้เขาเดินออกไปข้างนอกเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เขาต้องการ”
เคนยากล่าว
.
คุณป้าของเคนยาเชื่อว่า แฮงค์คือหนึ่งในสองลูกโอพอสซัมป่ากำพร้าที่เธอเคยช่วยเหลือเอาไว้ก่อนจะพามาดูแลต่อที่บ้านเมื่อ 18 เดือนก่อน หลังจากที่พ่อและแม่ของพวกเขาถูกรถชนตาย...
.
คุณป้าของเคนยาเลี้ยงดูแฮงค์และพี่น้องของเขาเป็นอย่างดี เธอคอยป้อนนมให้ อีกทั้งยังหาเตียงอุ่นๆ ให้พวกเขานอนด้วย จนกระทั่งวันที่พวกเขาทั้งคู่เติบโตขึ้นและแข็งแรงพอที่จะดูแลตัวเองได้ คุณป้าของเคนยาจึงพาสองพี่น้องโอพอสซัมกลับคืนสู่ป่าบ้านหลังใหญ่ที่ที่พวกเขาควรอยู่ ถือเป็นการมอบอิสรภาพให้พวกเขาอีกครั้ง
.
นาน 18 เดือนที่พวกเขากลับไปใช้ชีวิตอยู่ในป่า ซึ่งระยะเวลาดังกล่าวหากนำมาเปรียบเทียบกับอายุขัยของพวกเขาก็จะพบว่า ระยะเวลานั้นเท่ากับครึ่งชีวิตของพวกเขา ( อายุขัยของโอพอสซัม : 2 - 4 ปี ) แฮงค์ได้แสดงให้คุณป้าของเคนยาได้เห็นแล้วว่าเขามีความทรงจำ แม้เวลาจะผ่านไปนานยังไม่ลืมผู้มีพระคุณที่เคยให้ความเมตตาดูแลชุบเลี้ยงตั้งแต่ครั้งที่เป็นเด็กน้อยกำพร้า วันนี้ชีวิตของเขาเข้าสู่ช่วงสุดท้ายและกำลังเผชิญกับปัญหาสุขภาพ เขารู้ว่าจะขอความช่วยเหลือได้จากที่ไหน...และเขาเลือกที่จะใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายที่นั่นด้วย...
.
“เขาใช้เวลาแทบทั้งวันในการนอน คืนไหนที่อากาศหนาวมากกว่าปกติ เขาก็จะนอนในบ้านหลังเล็กๆ ที่คุณแม่สร้างไว้ให้และจะไม่ยอมออกไปข้างนอกเลย สภาพอากาศที่รัฐลุยเซียนาไม่ค่อยแน่นอน ขึ้นๆ ลงๆ ได้ตลอดเวลา คืนไหนที่อากาศหนาวมากแฮงค์ก็จะนอนอยู่ที่นี่ในโรงรถของเรา ส่วนวันไหนที่อากาศไม่ได้เย็นมากเท่าไหร่นัก เขาก็จะออกไปนอนในป่า”
เคนยากล่าว
.
.
ในตอนนี้แฮงค์มีปัญหาในการเดินดังนั้นเขาจึงมักจะใช้เวลาแทบจะตลอดทั้งวันนอนอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ อุ่นๆ ของเขา ครอบครัวของเคนยาอยากให้ โอพอสซัมแก่อย่างแฮงค์ได้รับความสะดวกสบายมากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้ จึงพยายามสร้างบ้านหลังใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิมให้กับแฮงค์ แต่ดูเหมือนว่าบ้านหลังเก่าที่ทำมาจากกล่องกระดาษธรรมดาจะเป็นที่พอใจสำหรับเขามากกว่า
.
“เราพยายามทำบ้านหลังใหม่ที่ดีกว่าให้ แต่เขากลับชอบนอนในกล่อง บ้านหลังเก่ามากกว่า คงเป็นเพราะนั่นเป็นบ้านหลังแรกที่เราทำให้เขาและมันยังคงเป็นบ้านที่เขาชอบมากที่สุดอยู่ เราซักผ้าห่มผืนที่เขานอนอยู่บ่อยๆ เราอยากให้เขาได้นอนบนที่นอนสะอาดๆ อยู่เสมอ”
เคนยากล่าว
.
นอกจากการนอนหลับพักผ่อนอยู่ในบ้านกล่องกระดาษหลังเล็กๆ ตลอดทั้งวันแล้ว สิ่งที่เขาชื่นชอบมากอีกสิ่งหนึ่งนั่นก็คือการนั่งกินขนมแสนอร่อยและกล้วยของโปรดที่ครอบครัวของเคนยามักจะแบ่งมาให้เขาอยู่เป็นประจำ แฮงค์นายเป็นโอพอสซัมไม่กี่ตัวนะเนี่ยที่ได้รับความสุขพร้อมเสิร์ฟเต็มรูปแบบอะไรแบบนี้...
.
“เขาเป็นเพื่อนร่วมชายคาที่ดีและมีน้ำใจมากๆ เลยนะ เขาช่วยเราเรื่องเห็บแล้วก็ยุงด้วย”
เคนยากล่าว
.
เคนยาบอกว่าแฮงค์เป็นแขกที่น่ารัก วันไหนที่เขาอารมณ์ดีก็จะเดินไปรอบๆ บ้านหาของว่างกิน ซึ่งมักจะเป็นสัตว์ตัวเล็กๆ ที่เป็นตัวปัญหาที่สร้างความรำคาญใจให้กับคนในบ้านด้วย และนั่นเป็นเสมือนการช่วยเหลือ ตอบแทนสำหรับบการดูแลจากครอบครัวของเคนยา ซึ่งนั้นเป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกัน
.
“เขาควรมีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบาย”
เคนยากล่าวเสริม
.
ดูเหมือนว่าน้ำใจและความเมตตาจากครอบครัวของเคนยาที่มอบให้แฮงค์ ได้ก่อให้เกิดความสัมพันธ์และมิตรภาพที่น่ารัก ไม่มีข้อเสียแต่ทว่ากลับสร้างความสุขและสีสันให้บ้านหลังน่าอยู่และดูอบอุ่นมากกว่า.....
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
