ขณะที่ “เจอร์รี่ เมอร์เรย์” (Jerry Murray) ทหารผ่านศึกของกองทัพอากาศสหรัฐกำลังขับรถกระบะจากค่ายทหารในเมืองแทมป้า รัฐฟลอริดา ประเทศสหรัฐอเมริกา เพื่อมุ่งหน้ากลับไปหา “มิเชลล์” (Michelle) ภรรยาของเขาและน้องหมาที่น่ารักอีก 3 ตัวที่บ้านทุกอย่างก็ดู ปกติดี กระทั่งเมื่อถึงบ้านขณะที่เจอร์รี่กำลังเดินลงจากรถ เขาก็ได้พบกับกระเป๋าเป้ปริศนาใบหนึ่งที่ถูกทิ้งเอาไว้ที่ท้ายกระบะและดูเหมือนว่าจะมีสิ่งมีชีวิตบางอย่างอยู่ข้างในนั้นด้วย เจอร์รี่เดินเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วก็ค่อยๆ รูดซิบเพื่อเปิดกระเป๋าออก ก่อนจะพบว่าบางอย่างที่ขยับตัวอยู่ในกระเป๋าเป้คือ "ลูกหมาพิตบูล" ลูกหมาจ้องหน้าเจอร์รี่ด้วยอาการประหม่า นัยน์ตาของเขาเศร้า หวาดกลัว สับสนและดูคล้ายกำลังร้องขอความเห็นใจ

.

เจอร์รี่ยืนอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นและสภาพลูกหมาที่น่าสงสารตรงหน้า เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีมนุษย์คนไหนทำเรื่องเลวร้ายกับลูกหมาได้ขนาดนี้ ใครคนนั้นที่ลงมือทำนอกจากตั้งใจทอดทิ้งลูกหมาแล้ว ยังไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการเลยว่าจะสร้างความทุกข์หรือทำให้ลูกหมาเข้าใกล้ความตายมากแค่ไหน
.
เจอร์รี่รู้สึกแย่และสงสารลูกหมาตัวดังกล่าวมาก ไม่มีใครรู้เลยว่าลูกหมาต้องนอนขดตัวอยู่ภายในกระเป๋าแคบๆ ที่แทบไม่มีช่องระบายอากาศและยังต้องทนตากแดดที่ร้อนเปรี้ยงอยู่ท้ายกระบะมานานเท่าไหร่แล้ว ซึ่งระยะทางจากค่ายมาถึงที่บ้านของเขาก็ไกลหลายสิบกิโลเมตรด้วย แต่อย่างไรก็ตามโชคดีที่ลูกหมายังมีชีวิตรอดและไม่ได้เป็นอะไรมาก  

.

ตอนนั้นลูกหมามีอาการหวาดกลัวจนตัวสั่น หายใจหอบแรงพยายามอ้าปากกว้างและแลบลิ้นเร่งระบายความร้อนออกจากตัว เจอร์รี่สงสารจึงอุ้มลูกหมาเข้าบ้าน ก่อนจะวางเข้าลงบนพื้นแล้วรีบเดินเข้าห้องครัวหาชามรองน้ำมาให้ลูกหมากิน ลูกหมารีบวิ่งเข้ามากินน้ำด้วยอาการหิวกระหายทันทีที่ได้เห็นชามน้ำ เมื่อกินจนพอใจลูกหมาก็หาโอกาสวิ่งซ่อนตัวทันที เขากลัวและไม่ไว้ใจเจอร์รี่ชายแปลกหน้าที่เพิ่งจะได้เจอกันได้ไม่กี่นาที เจอร์รี่ไม่เซ้าซี้เร่งรีบทำกวนใจลูกหมา เขาปล่อยให้ลูกหมานอนพักผ่อน ก่อนความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียจะทำให้ลูกหมาผล็อยหลับไป

.

หลังจากที่ลูกหมาพิตบูลตัวน้อยนอนหลับจนเต็มอิ่ม เจอร์รี่และมิเชลล์ภรรยาของเขาก็ได้พยายามเกลี้ยกล่อมให้ลูกหมาพิตบูลตัวน้อยยอมเดินออกมาจากที่ซ่อน ตอนนั้นเองที่พวกเขาได้สังเกตเห็นว่าลูกหมาเนื้อตัวมอมแมมมาก สองสามีภรรยาใจดีจึงช่วยอาบน้ำให้ลูกหมาจนสะอาดตัวหอมฟุ้ง เผยให้เห็นขนสีเทาอมน้ำเงินแต้มขาวที่ไม่เหมือนใครและแววตาที่สดใสจากดวงตาสีฟ้าด้วย

.

เจอร์รี่และภรรยาพาลูกหมาไปพบสัตวแพทย์ที่คลินิกใกล้บ้านเพื่อตรวจร่างกายด้วย จากผลตรวจสัตวแพทย์พบว่าลูกหมาน่าจะมีอายุได้ประมาณ 3 เดือนเท่านั้น ร่างกายโดยรวมของเขาไม่ค่อยแข็งแรงนัก ตามตัวมีเห็บหมัดและมีอาการติดเชื้อที่ใบหู นอกจากนั้นแล้วสัตวแพทย์ได้ช่วยสแกนหาไมโครชิปเพื่อตามหาผู้ปกครองของลูกหมาด้วย แต่น่าเศร้าที่สัตวแพทย์ไม่พบ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพราะเขายังเด็กมากจึงยังไม่ได้รับการฝังไมโครชิป

.

ด้วยเหตุผลที่ต้องดูแลน้องหมามากถึง 3 ตัว เจอร์รี่และภรรยาจึงเกรงว่าหากรับอุปการะลูกหมาพิตบูลที่เพิ่งช่วยเหลือเอาไว้เพิ่มอีกอาจจะเกินกำลัง ทำให้น้องหมาไม่ได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่ได้ไม่ทั่วถึงและเพียงพออย่างที่ควรจะเป็น แต่อย่างไรก็ตามเจอร์รี่ไม่ต้องการส่งตัวลูกหมาเข้าไปอยู่ในศูนย์พักพิงสัตว์ท้องถิ่น โดยให้เหตุผลว่าต้องการให้ลูกหมามีอิสระ มีสถานที่วิ่งเล่นแทนที่จะต้องถูกกักขังอยู่แต่ภายในกรง

.

มิเชลล์ภรรยาของเจอร์รี่จึงได้สร้างเฟซบุ๊คแฟนเพจชื่อ “Tampa Bay Lost and Found Pets” ขึ้นมาเพื่อช่วยกระจายข่าวความช่วยเหลือต่างๆ ให้กับน้องหมาที่กำลังลำบาก พร้อมกับติดต่อไปหา “บิลล์ เกรย์” (Bill Gray) ผู้ก่อตั้งมูลนิธิช่วยเหลือสัตว์ Second Chance Friends, Inc. ในเขตฮิลส์โบโร เคาท์ตี รัฐฟลอริดา เพื่อขอความช่วยเหลือให้กับลูกหมาพิตบูลด้วย

.

บิลล์ได้กล่าวชื่นชมครอบครัวของเจอร์รี่ว่า "พวกเขาเป็นฮีโร่" บิลล์ไม่มั่นใจว่าถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเอง เขาจะสามารถพบสิ่งผิดปกติเช่นเดียวกับเจอร์รี่หรือไม่ ซึ่งเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ครอบครัวของเจอร์รี่ยังแสดงความมีเมตตายื่นมือเข้าช่วยเหลือน้องหมาที่ถูกทอดทิ้งให้เร่ร่อนข้างถนนมาอุปการะถึง 3 ตัวด้วย

.

“ลิซ่า” (Liza) ภรรยาของบิลล์ได้ตั้งชื่อให้กับลูกหมาพิตบูลว่า “ซุส” (Zeus) และในตอนนี้เขาได้ย้ายเข้ามาอยู่ในความดูแลของมูลนิธิช่วยเหลือสัตว์ Second Chance Friends, Inc. แล้ว บิลล์และลิซ่าไม่สามารถให้คำตอบหรือข้อสันนิษฐานใดๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับซุสได้ แต่พวกเขาก็ไม่ละเลยและกำลังร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเร่งตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดตามเส้นทางที่เจอร์รี่ขับรถเดินทางจากค่ายทหารถึงบ้านอยู่ พวกเขาจะพยายามสืบหาเพื่อติดตามคนร้ายนำตัวมาลงโทษให้ได้

.

หลังจากที่ซุสได้เข้าไปอยู่ที่มูลนิธิของบิลล์ได้ประมาณ 2-3 วัน เจอร์รี่และภรรยาก็ได้แวะเข้ามาเยี่ยมซุสอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงด้วย 
.
บิลล์ได้เปิดเผยว่า ในระหว่างนี้มีประชาชนติดต่อเข้ามาขอรับอุปการะซุสแล้ว แต่บิลล์ก็ยังไม่ได้ตกลงมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูให้ใคร เพราะเขายังต้องการเวลาให้มากกว่านี้เพื่อให้มั่นใจจริงว่า ใครคนนั้นที่จะมาเป็นผู้ปกครองของซุสมีความพร้อมจริงๆ ที่จะเข้าใจลักษณะนิสัยประจำสายพันธุ์ และความต้องการพื้นฐานอื่นๆ ของน้องหมาพิตบูล เพื่อให้ซุสมีบ้านที่อบอุ่นและสามารถดูแลเขาได้ตลอดไปชั่วชีวิตไม่ถูกทิ้งขว้างเหมือนอย่างทีเคยเป็น 

.

.

 

.

.

 

.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip 
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com

“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”

.

.