ที่เมืองลีไฮเอเคอร์ส รัฐฟลอริด้า ประเทศสหรัฐอเมริกา มีน้องหมาจำนวนโหลครึ่ง! กำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับนายรักของพวกเขา ^^
.
“พอล” (Pual) และ “อลิซ จอห์นสัน” (Alice Johnson) สองสามีภรรยาใจดีและรักสัตว์ในวัยเกษียณ ทั้งคู่เลือกใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุขอยู่กับเหล่าน้องหมาที่น่ารักจำนวนมาก ความสุขที่เด่นชัดและกิจกรรมที่เต็มไปด้วยความรักเป็นประจักษ์จนทำให้ทั้งคู่ได้รับคำชื่นชมจากเพื่อนบ้านเสมอว่าเป็น “คนรักน้องหมาตัวจริง” ทุกวันศุกร์ขบวนรถไฟจากความทุ่มเทแรงกายแรงใจของพอลและอลิซจะกลับมามีชีวิตออกมาโลดแล่นบนท้องถนนอีกครั้ง พร้อม ๆ กับผู้โดยสารสี่ขาผู้น่ารักและมีความสุขที่สุด ก่อนพวกเขาจะตระเวนแจกรอยยิ้มให้กับผู้คนและท่องเที่ยวไปรอบ ๆ หมู่บ้านจนหายเบื่อ
.
คุณลุงพอลสปอร์ตใจดี ยิ้มเก่ง!
.
คุณป้าอลิซหญิงใจดีและน้องหมาช่างอ้อนของเธอ
.
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวความน่ารักทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีที่แล้วหลังจากที่พอลและอลิซเพิ่งเกษียณได้ไม่นานนัก ตอนนั้นทั้งคู่ได้สืบเสาะและรวบรวมเก็บข้อมูลมากมายเพื่อตามหาบ้านหลังเล็ก ๆ สักหลังสำหรับการใช้ชีวิตช่วงบั้นปลายที่สงบสุขและเรียบง่าย ซึ่งในที่สุดทั้งคู่ก็ได้พบกับสถานที่ที่น่าสนใจเพียงไม่กี่ที่ให้เลือก หลังจากที่ได้คิดทบทวนพอลและอลิซก็ตัดสินใจเลือกประเทศคอสตาริก้าด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่างที่เอื้อต่อความต้องการและไลฟ์สไตล์ของทั้งคู่ ดังนั้นพอลและอลิซจึงไม่รอช้าจัดกระเป๋าแพ็คของย้ายบ้านไปอยู่ที่นั่นพร้อม ๆ กับสมาชิกสัตว์เลี้ยงคนสำคัญ ซึ่งประกอบด้วยน้องหมาที่น่ารักทั้ง 4 ตัว นกแก้ว 3 ตัวและน้องแมวเหมียวอีก 3 ตัว
.
คอสตาริก้าเป็นประเทศที่สวยงาม แต่ทว่าเมื่อพอลและอลิซได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นพักใหญ่กลับได้พบว่าสถานที่สวยงามมีน้องหมาถูกทอดทิ้งต้องเผชิญความยากลำบากจำนวนมาก แน่นอนสองสามีภรรยาผู้รักสัตว์ไม่อาจจะนิ่งเฉยจึงตัดสินใจยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือน้องหมาเหล่านั้นเท่าที่จะมีกำลัง
.
การช่วยเหลือยาวนาน ซึ่งนั่นเป็นเหตุทำให้พวกเขาเริ่มมีความผูกพันกับเหล่าน้องหมาจรจัดมากขึ้นจนเริ่มรู้สึกใจอ่อนก่อนจะตัดสินใจรับพวกเขามาอุปการะไว้ที่บ้าน ความใจดีและความรักที่ไม่เคยแห้งเหือดทำให้ประตูบ้านของพอลและอลิซไม่เคยปิดลง น้องหมาจรจัดตัวใหม่เข้ามาขออาศัยอยู่ในบ้านของทั้งคู่ตัวแล้วตัวเล่าและเปลี่ยนสถานะเป็นสมาชิกตัวใหม่อีกเรื่อย ๆ กระทั่งทั้งคู่มีน้องหมาในอุปการะมากถึง 19 ตัว!
.
“เรารับน้องหมามาดูแลเพียงแค่ 1 ตัวเท่านั้นในตอนแรก แต่ภายหลังความผูกพันก็ทำให้เราใจอ่อนไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเผชิญเรื่องร้าย ๆ นอกบ้านได้กระทั่งน้องหมาของเราเพิ่มขึ้นมากถึง 19 ตัว คุณลองนึกดูว่ามีน้องหมา 19 ตัวอยู่ในบ้านมันดูเหมือนกับฝันร้ายเลยนะนั่น แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น ฉันก็ทำใจทิ้งพวกเขาไม่ลงอยู่ดีเพราะพวกเรากลายเป็นครอบครัวเดียวกันไปซะแล้ว”
อลิซให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าว USA Today
.
หลังจากที่ตระหนักได้ว่าหากอยู่ที่คอสตาริก้าต่อไปก็คงจะใจอ่อนและรับน้องหมาจรจัดมาอุปการะเพิ่มอีกเรื่อย ๆ แน่ ดังนั้นพอลและอลิซจึงตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่ที่เมืองลีไฮเคอร์ ประเทศสหรัฐอเมริกา พร้อมกับพาสัตว์เลี้ยงทั้งหมดกลับมาอยู่ด้วย
.
บ้านหลังใหม่เต็มไปด้วยความสุขแต่ทว่าปัญหาใหม่ก็เกิดขึ้น เมื่อพอลและอลิซไม่สามารถพาน้องหมาทั้ง 19 ตัวออกไปเดินเล่นนอกบ้านพร้อม ๆ กันได้ ดังนั้นเพื่อแก้ปัญหาที่น่าปวดหัวและให้น้องหมาทุกตัวมีความสุขเท่า ๆ กัน พอลจึงลงมือสร้าง “ปั้บปี้เทรน” ขึ้นมาเพื่อให้น้องหมาทั้งหมดสามารถออกไปนั่งรถเล่นนอกบ้านได้พร้อม ๆ กัน
.
ปู๊น ปู๊น... ใครมีอาหารเม็ดส่งมาให้หมด !
.
เพื่อเด็ก ๆ ใกล้สมบูรณ์แล้ว
.
“ บางคนก็คิดว่าเราบ้านะที่สร้างรถไฟขบวนนี้ขึ้นมาเพื่อน้องหมา แต่เอาเหอะฉันว่าบางทีมันอาจจะจริงอย่างที่พวกเขาพูด แล้วไงล่ะ ในเมื่อเรามีความสุขและน้องหมาของเราต่างก็สนุกสุด ๆ ซะด้วยสิ ”
พอลกล่าว
.
น้องหมาของพอลและอลิซชอบรถไฟขบวนนี้มาก ทันทีที่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นพวกเขาก็จะรีบวิ่งมารออยู่ข้าง ๆ ขบวนรถไฟเพื่อเตรียมตัวพร้อมสำหรับความสนุกที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น หางของพวกเขากระดิ๊กไปมารัว ๆ หูชี้ตั้ง ดวงตาเบิกโต และใบหน้าก็จะเปื้อนยิ้มเสมอ สายตาพวกเขาจับจ้องพอลและอลิซเพื่อรอสัญญาณอนุญาตให้ขึ้นไปนั่งบนรถไฟ
.
ซานต้าด็อกมาแย้วววว มนุษย์! ไม่มีขนมหวานแจก มีแต่ยิ้มหวานรับไปเยอะ ๆ เลยจ้า
.
นอกจากเหล่าน้องหมาจะชอบแล้ว เพื่อนบ้านของพอลและอลิซส่วนใหญ่ก็ชอบรถไฟขบวนนี้มากเช่นกัน ทุกวันศุกร์เพื่อนบ้านของอลิซและพอลจะออกมายืนที่บริเวณริมถนนเพื่อรอถ่ายรูปน่ารัก ๆ ของเหล่าน้องหมา พอลจะสวมวิญญาณเป็นคนขับรถไฟ ส่วนอลิซก็จะรับบทเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยปั่นจักรยานตามเพื่อระวังหลังและตรวจเช็คความเรียบร้อยของขบวนรถไฟ
.
ซิ่งเลยครับป้อผมชอบ โชว์ยกล้อด้วยสิเสียวดี คริ ๆ
.
“ผู้คนออกมารอเราทุกวันศุกร์เพื่อถ่ายคลิปวิดีโอพวกเราเอาไว้เสมอ มันตลกมากที่พวกเขาพาน้องหมาออกมาดูเราด้วย ฉันว่าชุมชนนี้ชอบขบวนรถไฟของเรามากนะ บางครั้งพวกเขาก็จะโบกมือทักทายให้น้องหมาของเราด้วย ส่วนฉันก็หวังว่าสักวันน้องหมาของฉันจะโบกมือทักทายตอบกลับพวกเขาบ้างเช่นกัน”
อลิซกล่าว
.
รถไฟขบวนนี้ไม่เพียงแค่สร้างความสุขให้กับน้องหมาทั้ง 19 ตัวหรือผู้คนในชุมชนเท่านั้น แต่ทว่ามันยังช่วยทำให้ผู้คนหันมาให้ความรัก ใส่ใจสัตว์จรจัดที่ยากไร้และเปิดใจรับอุปการะน้องหมาจรจัดด้วย ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่พอลและอลิซตั้งใจจะสื่อสารและรณรงค์ตั้งแต่ตอนเริ่มสร้างรถไฟขบวนนี้เช่นกัน
.
ไปยังหนูพร้อมแล้ว ปู๊น ปู๊น
.
ขอบคุณพอลและอลิชที่พยายามแสดงให้ผู้คนอีกมากได้เห็นว่า "มนุษย์โชคดีแค่ไหนที่มีน้องหมาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต" ลองมองพอลกับอลิซสิ! เห็นชัดว่าพวกเขามีรอยยิ้ม แววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข นอกจากนั้นแล้วความคิดและสิ่งที่พวกเขาลงมือทำก็ยอดเยี่ยมและน่ายกย่อง
.
บางที่ความหมายของคำว่า "ความสุข" ก็ไม่ได้เกิดจาก "การได้รับ" เสมอไปนะ ทว่า "การแบ่งปัน" อาจจะเป็นความสุขที่แท้จริงและสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับมนุษย์ก็ได้นะ
.
พวกเรารักคุณป้อ คุณแม่ที่ซู๊ดดดดด ^^
.
ชมวิดีโอน่ารัก ๆ ของขบวนรถไฟแห่งความสุขของเหล่าสี่ขาด้านล่างนี้เลยครับ
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
