น้องหมาสายพันธุ์โคเรียน จินโดผสม เพศผู้ ขนสีขาว ถูกพบขณะเดินเตร่อยู่ลำพังบริเวณลานจอดรถของฟิตเนส Sam’s Club ในเมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อช่วงต้นเดือนธันวาคม 2562 ที่ผ่านมา หลังจากถูกบุคคลที่คาดว่าจะเป็นผู้ปกครองพามาปล่อยทิ้งเอาไว้ ในตอนนั้นน้องหมาอยู่ในอาการสับสน มึนงงและหวาดกลัว ส่งเสียงร้องหอนครวญครางเป็นระยะๆ คล้ายกำลังร้องไห้เรียกหาผู้ปกครองของเขาอยู่...

.

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปในบริเวณนั้นต่างรู้สึกสงสารและสะเทือนใจ แต่ทว่าพวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะยื่นมือเข้าไปช่วยน้องหมาตัวดังกล่าวได้อย่างไร เพราะทุกๆ ครั้งที่มีใครสักคนพยายามเดินเข้าไปใกล้ๆ น้องหมาก็จะรีบวิ่งหนีด้วยอาการตื่นกลัวไปไกลทันที... 
.
แต่อย่างไรก็ตามยังมีพนักงานฟิตเนสคนหนึ่ง ซึ่งได้เฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาตลอดจนเข้าใจและรู้สึกสงสาร จึงเลือกที่จะช่วยน้องหมาโดยการซื้อน้ำและอาหารไปวางทิ้งเอาไว้บริเวณลานจอดรถใกล้ๆ กับจุดที่น้องหมามักจะย้อนกลับมายืนรอผู้ปกครองของเขาอยู่เสมอ ทั้งหมดนี้เขาหวังว่าจะช่วยทำให้น้องหมาผ่านความโดดเดี่ยวและหิวโหยในวันที่เลวร้ายที่สุดในวันนี้ไปให้ได้เสียก่อน...

.

น้องหมาขนสั้นสีขาวที่น่าสงสารยังคงส่งเสียงหอนครวญคล้ายกำลังร้องไห้ ประชดชะตาชีวิตและวินวอนหวังให้นายรักกลับมารับ เสียงนั้นดังยาวนานแบบนั้นถึง 9 วัน นั่นทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาและอาศัยอยู่ในละแวกนั้นสะเทือนใจ รับรู้ว่าน้องหมามีรักแท้และเสียใจมากแค่ไหนเมื่อต้องถูกคนที่เขารักทิ้งขว้างราวสิ่งของที่อย่างไรหัวใจอย่างกะทันหัน ผู้ปกครองของเขาแทบไม่หันกลับมาสนใจรับรู้เลยว่า น้องหมาร้องเรียกหาพวกเขาด้วยหัวใจที่เจ็บปวดมากแค่ไหน 

.
ถึงแม้น้องหมาจะปิดกั้นตัวเองไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แต่ทว่าลึกๆ แล้ว น้องหมาก็ยังคงต้องการความเห็นอกเห็นใจจากใครสักคน หวังช่วยพากลับบ้านหรือไม่ก็ช่วยมาปลอบโยนมอบรักให้กับเขาอีกสักครั้ง

.
เวลาผ่านไปนานกว่า 9 วัน แต่ก็ยังคงไร้วี่แววว่าผู้ปกครองคนเก่าของน้องหมาจะยอมใจอ่อน เปลี่ยนใจกลับมารับน้องหมากลับบ้าน เมื่อทุกอย่างชัดเจนว่าน้องหมาถูกทิ้ง พนักงานฟิตเนสผู้ที่คอยดูแลและเป็นห่วงเป็นใยน้องหมาอยู่ห่างๆ มาโดยตลอดก็ตัดสินใจติดต่อไปหา “แมรี่ เมอร์ฟี่” (Mary Murphy) หนึ่งในเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ Arrow Dog Rescue เพื่อขอให้เธอเข้าช่วยเหลือรับน้องหมาที่ถูกทิ้งไปดูแล หลังจากที่แมรี่ได้รับแจ้งพร้อมกับทราบเรื่องราวทั้งหมด เธอก็รู้สึกเห็นใจและรับเรื่องไว้ ก่อนที่จะรีบขับรถมุ่งหน้าไปช่วยเหลือน้องหมาตัวดังกล่าวทันที

.

แมรี่ได้พบกับน้องหมาที่น่าสงสารตัวนั้น เขายังคงร้องหอนครวญเป็นระยะๆ และเดินวนเวียนอยู่ที่เดิมในบริเวณลานจอดรถของฟิตเนส Sam’s Club แมรี่พยายามเข้าไปผูกมิตรและหาจังหวะคล้องสายจูง แต่ทว่ามันไม่ง่ายเลยน้องหมาไม่ยอมไว้ใจ อีกทั้งยังมีอาการตื่นกลัวทุกครั้งที่เธอพยายามเดินไปใกล้ๆ  เวลาผ่านไปนานแมรี่พยายามหาวิธีและลงมือหลายต่อหลายครั้ง แต่กลับทำไม่สำเร็จจนสุดท้ายแมรี่ก็ต้องยอมถอย เธอไม่สามารถพาน้องหมากลับไปที่ศูนย์ฯ ได้ในวันนั้น 

.

วันถัดมาแมรี่กลับไปที่นั่นอีกครั้งพร้อมกับน้องหมาของเธอ แมรี่เข้าไปขออนุญาตเจ้าของฟิสเนสเพื่อกางเต็นท์ตั้งแคมป์ที่ลานจอดรถ ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 3 วัน ในระหว่างนั้นแมรี่ได้ใช้เวลาพยายามผูกมิตรกับน้องหมา จนน้องหมาผู้ถูกทิ้งค่อยๆ ยอมเปิดใจ เดินเข้ามาเล่นและทักทายผูกมิตรกับน้องหมาของเธอ แมรี่ใช้โอกาสนั้นพยายามสื่อสารกับน้องหมาผู้ถูกทิ้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนบอกให้เข้าใจว่าเธอมาช่วย เพื่อให้เขาได้พบกับชีวิตใหม่อีกครั้ง แมรี่หวังว่าน้องหมาผู้ถูกทิ้งจะยอมเข้าใจและไว้ใจเธอบ้าง... น่าดีใจเมื่อดูเหมือนว่าวิธีนี้จะได้ผล น้องหมาผู้ถูกทิ้งยอมให้แมรี่นั่งอยู่ใกล้ๆ และอนุญาตให้สัมผัสตัวได้อย่างเต็มใจ ในวันนั้นเองแมรี่คิดว่าเขาพร้อมมากแล้วที่จะออกไปจากสถานที่ที่ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเสียที แมรี่พาน้องหมากลับไปที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ฯ พร้อมกับตั้งชื่อให้กับเขาว่า “ซาแมน” (Saman)
.
ที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ซาแมนได้รับการตรวจสุขภาพจากสัตวแพทย์ด้วย โชคดีที่ผลตรวจพบว่า ร่างกายของเขาแข็งแรงดีแต่ทว่ามีเพียงน้ำหนักตัวที่ค่อนข้างต่ำกว่าเกณฑ์ สัตวแพทย์ได้ช่วยสแกนหาไมโครชิปบนตัวของซาแมนด้วยแต่โชคร้ายที่ไม่พบ... นั่นจึงทำให้แมรี่ไม่สามารถทราบได้เลยว่าใครเป็นผู้ปกครองคนเก่าของเขา... แต่ไม่สำคัญแล้วล่ะที่จะออกตามหา...ซาแมนควรจะได้พบกับชีวิตที่ในครอบครัวใหม่มากกว่า

.

ซาแมนได้รับการดูแลอย่างดีจากเจ้าหน้าที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ Arrow Dog Rescue โดยเฉพาะแมรี่ที่ดูจะสนิทกับซาแมนมากเป็นพิเศษ ถึงแม้ในช่วงแรกๆ ซาแมนจะมีอาการซึมเศร้าอยู่มากเพราะยังคิดถึงผู้ปกครองคนเก่าและบ้านหลังเดิมอยู่... แต่หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วันเขาก็เริ่มปรับตัวทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น กิจกรรมสนุกๆ ในศูนย์ฯ ช่วยทำให้เขาลืมเรื่องราวความทุกข์ลงไปได้มาก
.
เมื่อแมรี่ประเมินว่าซาแมนมีความพร้อมสำหรับการย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ เธอจึงเริ่มต้นการประกาศหาบ้านหลังใหม่ให้กับเขาเป็นครั้งแรกผ่านหน้าเว็บไซต์และเฟซบุ๊กของศูนย์ฯ

.

โชคดีที่ซาแมนหล่อเหลาเอาการ! จึงมีผู้คนจำนวนมากติดต่อเข้ามาเพื่อขอรับอุปการะ แมรี่และเจ้าหน้าที่ค่อนข้างดีใจกับการตอบรับที่ดี แต่ทว่าพวกเขาก็ต้องเหนื่อยขึ้นมากเพราะต้องเร่งคัดเลือกครอบครัวที่ดีที่สุด เพื่อให้ซาแมนสามารถฝากทั้งชีวิตของเขาได้ตลอดไป

.

หลังจากคัดเลือกคุณสมบัติของผู้สมัครนับร้อยครอบครัว แมรี่ก็ได้พบกับบ้านหลังใหม่ที่เหมาะสมกับซาแมน แต่ทว่าน่าเสียดายที่ครอบครัวใหม่ไม่ต้องการเปิดเผยชื่อเนื่องจากพวกเขาต้องการความเป็นส่วนตัว อย่างไรก็ตามพวกเขาสัญญากับแมรี่และเจ้าหน้าที่ศูนย์ฯ ว่าจะดูแลซาแมนให้ดีที่สุดจนกว่าวาระสุดท้ายของเขาจะมาถึงแน่นอน

ภาพเมื่อพฤษภาคม 2563 แมรี่ผู้ช่วยเหลือ ยังคงแวะไปเยี่ยมซาแมนอยู่เสมอเมื่อมีโอกาส เพื่อให้แน่ใจว่านี่จะเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีจริงๆ

.

.

.

 

.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip 
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com

“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”

.

.