ทหารผ่านศึกส่วนหนึ่งหลังทุ่มเทให้กับหน้าที่อย่างเต็มที่แล้วมักจะประสบปัญหาเดียวกันเมื่อต้องกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิดในช่วงแรกๆ เพราะไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร ดำเนินชีวิตต่อไปในทิศทางไหนในแต่ละวัน ซึ่งนั่นส่งผลทำให้พวกเขากลายมาเป็นผู้ป่วย "โรคเครียดภายหลังภยันตราย" หรือ "PTSD" (Post Traumatic Stress Disorder ) ซึ่งผู้ป่วยส่วนใหญ่ก็มักจะต้องพึ่งพาน้องหมานักบำบัดเพื่อช่วยเยียวยาสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ผลจากประสบการณ์ในอดีตให้กลับมามีความสุขสามารถเริ่มต้นใหม่ มีชีวิตที่เป็นปกติสุขเช่นคนทั่วไปได้อีกครั้ง
.
“วิลลี่ วิลเลี่ยมส์” (Willie Williams) ทหารผ่านศึกในวัย 73 ปี ก็เป็นหนึ่งในผู้ป่วยโรค PTSD ด้วยเช่นกัน ทุกวันนี้เขาต้องให้น้องหมานักบำบัดคอยช่วยรักษาอาการป่วยอยู่เสมอ “ไดมอนด์” (Diamond) น้องหมาสายพันธ์สแตฟเฟอร์ดไชร์บูลเทอร์เรียร์ คือน้องหมานักบำบัดตัวนั้นเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตวิลลี่มานานหลายปีแล้ว ไดมอนด์คอยอยู่เคียงข้างช่วยทำให้ชีวิตของวิลลี่ดีขึ้นมาก
.
วิลลี่เคยรับใช้ชาติในช่วงสงครามเวียดนาม ปัจจุบันเขาอาศัยอยู่ที่บ้านพักคนชรา Freedom’s Path on the Chillicothe VA Medical Center ในรัฐโอไฮโอ ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งก่อนหน้านี้มีกฎอนุญาตให้เลี้ยงสัตว์นักบำบัดได้มาตลอด
.
แต่ช่างน่าเศร้าที่เมื่อช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 2563 ที่ผ่านมาบ้านพักคนชราได้มีนโยบายใหม่ พวกเขาไม่ต้อนรับสัตว์เลี้ยงอีกต่อไปแล้ว...
.
ตอนนี้วิลลี่ยังไม่มีแนวทางแก้ปัญหาสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้... เขาจำเป็นต้องมีไดมอนด์อยู่ข้างกายเพื่อคอยช่วยให้เขารู้สึกดีเมื่อสภาพจิตใจเริ่มจมดิ่งลง แต่ทว่าเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชรากลับไม่ได้ตระหนักถึงความจำเป็นในข้อนี้ เจ้าหน้าที่พยายามบีบบังคับให้วิลลี่กำจัดน้องหมาของเขาทิ้งเสีย หรือ ย้ายออกจากบ้านพักคนชราแห่งนี้ไปซะ
.
สถานการณ์ยิ่งตึงเครียดขึ้นเมื่อวิลลี่ได้รับจดหมายข่มขู่ที่มีใจความพยายามกดดันเร่งรัดให้เขาตัดสินใจ ข้อความบางส่วนระบุว่า
“วิลลี่ถึงเวลาที่คุณกับน้องหมาของคุณต้องไปแล้ว คุณไม่ต้องทนอยู่ที่นี่อีก ออกไปเถอะ”
.
.
เท่านั้นยังไม่พอ... วิลลี่ยังได้รับจดหมายจากเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชราอย่างเป็นทางการซ้ำอีกพร้อมเสนอทางเลือกที่ไม่อาจจะยอมรับได้ระหว่าง “มีไดมอนด์น้องหมาที่เขารักอยู่ข้างกายแต่ไร้ที่อยู่” กับ “การได้อยู่ในบ้านพักคนชราแห่งนี้ต่อไปโดยไม่มีไดมอนด์ข้างกาย”
.
.
เหตุการณ์ที่ทำให้วิลลี่จนมุมถูกบีบบังคับให้อยู่ในสถานการณ์อึดอัดใจนี้เกิดขึ้นหลังจากที่มีใครบางคนสังเกตเห็นวิลลี่และไดมอนด์ออกมาเดินเล่นข้างนอกพร้อมกันโดยปราศจากสายจูง อย่างไรก็ตามวิลลี่ได้ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงแต่ทว่าเกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น...
.
“ผมต้องดิ้นรนต่อสู้กับความหดหู่ ความเหงา และความโดดเดี่ยว แต่ชีวิตของผมดำเนินต่อมาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะมีไดมอนด์อยู่ข้างกายเป็นเพื่อนที่แสนดีมาเสมอ เธอเป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่เคยทอดทิ้งผม ยิ่งไปกว่านั้นเธอทำให้ผมยิ้มได้ แม้ในวันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต ผมไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าชีวิตที่ปราศจากไดมอนด์จะเป็นอย่างไร”
วิลลี่กล่าว
.
เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ที่รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมและไม่สามารถรับมือกำกับสถานการณ์บีบบังคับให้จนมุมได้ วิลลี่จึงตัดสินใจหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากสำนักข่าวท้องถิ่น WSYX ABC 6
.
.
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ทนายความบ้านพักคนชรายังคงยืนยันว่า
“หากไม่รีบกำจัดไดมอนด์ตามกฏใหม่ของบ้านพักคนชราแล้ว เขาจะไม่มีสิทธิ์อยู่ที่นี่อีกต่อไป”
.
.
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา วิลลี่ไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งน้องหมาเพื่อนรักที่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาเลย ถ้าเขาถูกกดดันให้ต้องเลือกที่จะรักษาไดมอนด์เอาไว้ วิลลี่ก็จะกลายเป็นคนไร้บ้านในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้ในวัย 73 ปี
.
“ผมไม่ต้องการใช้ชีวิตในสถานที่แบบนี้หรอกนะ ซึ่งก็อย่างที่รู้ ผมอายุมากแล้วไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกัน ผมแค่อยากจะมีชีวิตที่เรียบง่ายจนกระทั่งวาระสุดท้ายมาถึงก็เท่านั้น”
วิลลี่กล่าว
.
.
ปัจจุบันวิลลี่ยังคงอยู่ที่บ้านพักคนชรากับไดมอนด์ขณะที่ถูกกดดันอย่างต่อเนื่อง ในระหว่างนั้นสำนักข่าว WSYX ABC 6 และผู้ใช้งานออนไลน์ต่างก็พยายามช่วยเหลือเขาเท่าที่จะสามารถทำได้และหวังว่าวิลลี่จะได้รับความช่วยเหลือโดยเร็ว...
.
รับชมคลิป
.
เกร็ดความรู้เก็บมาฝาก
โรคเครียดภายหลังภยันตราย คือโรคที่เกิดขึ้นกับผู้คนที่เคยผ่านเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจรุนแรงแล้วรอดชีวิตมาได้ หรือเป็นผู้ที่เคยสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปในเหตุการณ์นั้นๆ จนทำให้เกิดความเครียดทางด้านจิตใจชนิดรุนแรงมาก จนทุกข์ทรมาน ส่งผลให้เกิดความบกพร่องในหน้าที่การงานและการใช้ชีวิตประจำวันต่างๆ ตามมา เช่น ภัยพิบัติ การก่อการจราจล การฆาตกรรม สงคราม เป็นต้น
.
แนวทางการรักษา มีดังนี้
1.ยอมรับตัวเอง ไม่ต้องกลัวการรักษาหรือคิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตเวชร้ายแรง ไม่ว่าใครที่เคยเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ก็ต้องเครียดด้วยกันทั้งนั้น
2.ทำจิตบำบัดในเชิงพฤติกรรมบำบัด เช่น ให้เผชิญกับสิ่งที่หวาดกลัว เหตุการณ์ที่เคยหวาดกลัว ให้คนไข้ได้ปรับตัว หาทางที่จะควบคุมอาการที่เกิดขึ้นได้ด้วยตัวเอง
3.ฝึกผ่อนคลายความเครียด เช่น การทำสมาธิ ฝึกลมหายใจ วิธีการเบี่ยนเบนความคิดเมื่อเราคิดหมกมุน
4.เข้าร่วมกลุ่มบำบัด โดยนำบุคคลที่เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กันมาพบกัน แล้วร่วมแชร์ความรู้สึกประสบการณ์ เหมือนมีเพื่อนคอยรับฟังความคิดเห็นของเรา เพื่อให้เผชิญกับเหตุการณ์นั้นๆ ได้ดีขึ้น
5.รับประทานยาตามแพทย์สั่ง
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
