ย้อนกลับไปเมื่อช่วงต้นเดือนมกราคม 2561 ที่ผ่านมา ขณะที่ “ซูซาน” (Susanne) หญิงสาวผู้รักสัตว์กำลังนั่งมองหาน้องหมาไร้บ้านมาอุปการะบนหน้าเว็บไซต์ของศูนย์พักพิงสัตว์ท้องถิ่นใกล้บ้าน เธอก็ได้พบกับภาพของน้องหมาสายพันธุ์แจ็ครัสเซลเทอร์เรียผสมตัวน้อยที่ทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย... แววตาจากดวงตาคู่เล็กๆ บนภาพถ่ายนั้นคล้ายกำลังพรรณนาความเศร้าและการรอคอยมานานจนเกือบจะหมดแรงแล้ว...
.
“เขาอายุ 10 ปีแล้ว ตอนที่ฉันได้เห็นภาพของเขาครั้งแรกก็รู้ตัวทันทีว่ากำลังตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว”
ซูซานกล่าว
.
ซูซานรู้สึกสงสารและต้องการมอบโอกาสสำหรับการมีบ้านให้กับน้องหมาอีกสักครั้ง ถึงแม้ว่าเมื่อไม่นานมานี้เธอก็เพิ่งรับอุปการะน้องหมาไร้บ้านจากศูนย์พักพิงสัตว์ที่เดียวกันมาดูแลแล้ว 1 ตัวก็ตาม ซูซานประเมินความพร้อมและมั่นใจว่าจะสามารถเป็นครอบครัวที่ดีให้กับน้องหมาได้...
.
เพื่อให้น้องหมาแจ็ครัสเซลตัวน้อยได้อยู่กับเธอ ในเช้าวันถัดมาซูซานจึงตื่นแต่เช้าเร่งเดินทางไปรอที่บริเวณด้านหน้าศูนย์พักพิงสัตว์ท้องถิ่นก่อนที่จะเปิดทำการถึง 3 ชั่วโมง เธอต้องการให้แน่ใจว่าจะเป็นคนแรกที่ได้สิทธิ์เข้าไปเลือกน้องหมาก่อน และในวันนั้นความตั้งใจของซูซานสมปรารถนาเธอได้รับคิวแรก
.
เมื่อถึงเวลาเจ้าหน้าที่ก็ได้เปิดประตูต้อนรับซูซานเข้าสู่โซนดูแลเหล่าน้องหมาไร้บ้าน เธอใช้เวลามองหาน้องหมาแจ็ครัสเซลน่าสงสารอยู่สักครู่จึงได้พบน้องหมาแจ็ครัสเซลผู้น่าสงสาร ก่อนได้ทราบว่าเขาชื่อว่า “เนวิลล์” (Neville)
.
เรื่องราวในอดีตของเนวิลล์เจ้าหน้าที่ศูนย์พักพิงสัตว์ไม่สามารถให้ข้อมูลอย่างละเอียดได้เพราะก็ไม่ทราบข้อมูลที่ชัดเจนเช่นกัน พวกเขาเล่าเพียงว่า เนวิลล์ถูกช่วยเหลือไว้ขณะที่มีสถานะไร้บ้านกำลังเดินเร่ร่อนอยู่บริเวณข้างถนน แต่อย่างไรก็ตามจากสภาพที่ปรากฎเจ้าหน้าที่พอจะสันนิษฐานได้ว่าอดีตที่ผ่านมาของเขาได้ผ่านกับความยากลำบาก อดมื้อกินมื้อ ต่อสู้กับความหิวโหยมานานจนร่างกายผอมโซ และยังมีความเป็นไปได้มากว่าเนวิลล์เคยมีบ้านมาก่อนหน้านี้...
.
การได้พบกับเนวิลล์ไม่ได้ทำให้ซูซานเปลี่ยนใจ วันนั้นเธอได้ยื่นความประสงค์เพื่อขอรับอุปการะเนวิลล์พร้อมกับเอกสารที่จำเป็นต้องใช้... ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ทั้งสองจึงได้กลับบ้านพร้อมกันในวันนั้น
.
เนวิลล์ได้รับการต้อนรับที่ดีจากซูซานผู้ปกครองในบ้านหลังใหม่... น้องหมานัยน์ตาเศร้าดูสดใสและมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป เขาตื่นเต้น เริ่มส่ายหางได้อีกครั้งหลังจากใช้เวลาปรับตัวเพียงแค่ระยะสั้นๆ แต่ทว่าก็ไม่ได้ราบรื่นไปซะทุกอย่างเมื่อเรื่องร้ายในอดีตที่เคยฝังใจยังคงตามมาหลอกหลอนเขา จนทำให้มีพฤติกรรมที่ไม่ค่อยน่ารักสร้างความรู้สึกเป็นห่วงและกังวลใจให้กับซูซานได้ไม่น้อยเลย... ทุกๆ ครั้งที่ถึงมื้ออาหารเนวิลล์จะแสดงพฤติกรรมหวงอาหารในชาม เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ชามอาหารของเขาเลย ราวกับหวาดระแวงเกรงว่าจะมีใครมาแย่งอาหารไป นั่นทำให้เนวิลล์ต้องรีบกินจนเกิดสำลักหลายครั้ง
.
“ฉันพอจะเดาได้ว่าเขาถูกเลี้ยงเอาไว้เพื่อเป็นพ่อพันธุ์และเขาได้รับการดูแลที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ช่วงแรกๆ ที่เข้ามาอยู่ในบ้านเขาห่วงชามอาหารแถมยังพยายามแย่งอาหารจากชามของน้องหมาที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ด้วย ด้วยความเป็นห่วงเลยทำให้ฉันต้องพยายามฝึกเขาให้ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนนิสัยใหม่ ฉันจะให้เขากินอาหารจากชามตัวเองเท่านั้น ซึ่งหลังจากที่ฝึกได้สักระยะหนึ่งเขาก็เริ่มรักชามอาหารของตัวเองมากขึ้น และพฤติกรรมหวงอาหารก็ค่อยๆ ลดน้อยลงด้วย”
ซุซานกล่าว
.
.
สองปีต่อมา "ชามอาหาร" ก็ได้กลายเป็นของรักของหวงที่มีค่าที่สุดของเนวิลล์ไปซะแล้ว เขารักชามอาหารมากกก...จนไม่ต้องการถูกแยกจากกัน เนวิลล์มักจะคาบชามอาหารติดตัวไปในทุกๆ ที่เสมอด้วยความช่วยเหลือจากซูซานคุณแม่ใจดีที่พยายามทุ่มเท ใจเย็นทำความเข้าใจเขาในทุกๆ เรื่อง... เมื่อถึงเวลาเข้านอนเนวิลล์ก็ยังคาบชามอาหารมาวางไว้ข้างๆ ตัว ก่อนจะกอดมันเอาไว้แบบนั้นแล้วผล็อยหลับไป... เห็นได้ชัดว่าชามอาหารทำให้เนวิลล์รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาก
.
.
.
“ฉันคิดว่าเขาคงไม่เคยมีชามอาหารเป็นของตัวเอง มาก่อน และในวันนี้มันเปลี่ยนไปเขาได้มันมาครอบครองแล้ว แถมยังมีอาหารเต็มชามอยู่ตลอด เขาดูเหมือนว่าจะรักชามใบนั้นมากๆ ฉันคิดว่าสำหรับเนวิลล์แล้วชามใบนั้นเปรียบเสมือนตัวแทนของคำว่าบ้าน”
ซูซานกล่าว
.
.
ความพยายามของซูซานทำให้เนวิลล์เปลี่ยนไป เขากลายเป็นน้องหมาที่มีความมั่นคงทางอารมณ์มากขึ้น เริ่มมีความเข้าใจในหลายๆ เรื่องเปลี่ยนไป วันนี้เนวิลล์รับรู้แล้วว่าในบ้านหลังใหม่จะมีคุณแม่แสนดีคอยดูแลเอาใจใส่ เขาไม่ห่าง เขาจะไม่อดและอิ่มท้องได้ทุกมื้ออาหาร ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะถูกแย่ง แต่ถึงจะมีใครแย่งไปคุณแม่แสนดีซูซานก็จะเติมอาหารให้เขาจนเต็มชามเหมือนเดิมเสมอ เนวิลล์ไม่ต้องต่อสู้เพื่อจะได้อิ่มท้องอีกแล้ว
.
ตอนนี้เนวิลล์มีความสุขและมั่นใจขึ้นมาก การเริ่มต้นชีวิตใหม่ในช่วงบั้นปลายชีวิตมันยอดเยี่ยมมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เขาได้มอบทั้งหัวใจและลมหายใจที่เหลือให้กับซูซานไปทั้งหมดอย่างไม่ลังเลแล้ว หลังจากที่ได้รู้จักกับความหมายของคำว่า "บ้าน" และ "ครอบครัว" ที่แท้จริง
.
.
การคาบชามอาหารไปในทุกที่...ทำให้เนวิลล์แปลกไปจากน้องหมาตัวอื่นๆ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ซูซานรักเขาน้อยลงเลย แต่ในทางกลับกันเธอคิดว่าน่ารักและควรเห็นใจมากกว่า... ซูซานเข้าใจพร้อมช่วยเหลือเขาเสมอ การที่ได้เห็นเนวิลล์กระดิกหางก็เป็นเสมือนความสุขของเธอ ซูซานภูมิใจเมื่อการหยิบยื่นโอกาสได้ช่วยทำให้ชีวิตน้องหมาแก่ที่กำลังเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิตได้รู้จักความหมายกับครอบครัวและมีความสุขได้...
.
.
“เขาเปลี่ยนไปมากกลายมาเป็นน้องหมาที่อ่อนโยน สงบ และมักจะตามติดฉันไปในทุกๆ ที่เสมอ ตอนนี้เขาอายุได้ 12 ปีแล้วนะ หูของเขาเริ่มไม่ค่อยได้ยิน แต่ก็ยังคงมีความสุขกับชีวิตอยู่เหมือนเดิม ”
ซูซานกล่าว
.
ด็อกคลิปหวังว่าเรื่องราวน่าประทับใจระหว่างซูซานและเนวิลล์จะเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนหันมารับอุปการะน้องหมาแก่ในศูนย์พักพิง มูลนิธิเพื่อสัตว์ไร้บ้านในประเทศของเราได้มีโอกาสพบกับบ้านที่อบอุ่น มีช่วงเวลาที่มีความสุขก่อนที่พวกเขาจะจากไปเพิ่มขึ้นบ้างนะครับ หวังว่าใครสักคนที่ได้อ่านบทความนี้จะเป็นคนใจดีคนนั่นนะครับ ^^
.
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
