เมื่อ “เซเนกา ครูเกอร์” (Seneca Krueger) รับ “เซลด้า” (Zelda) น้องหมาสายพันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ดผสม จากศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ Wags and Whiskers Animal Rescue ในเมืองชาโกปี รัฐมินนิโซตา ประเทศสหรัฐอเมริกา มาอุปถัมภ์เมื่อปี 2562 ที่ผ่านมาเพื่อช่วยเหลือให้เธอกลับมาเป็นน้องหมาที่ร่าเริงสามารถใช้ชีวิตได้เป็นปกติอีกครั้งเช่นน้องหมาตัวอื่นๆ แต่ทว่าหลังจากที่เซลด้าย้ายสู่บ้านผู้อุปการะ เธอกลับไม่ลืมคนที่เธอรักแอบหนีออกจากบ้านเดินทางไกลกว่า 60 กิโลเมตรยาวนาน 3 เดือนเพื่อแสดงความรักแท้และภักดีต่อคุณแม่ผู้อุปถัมภ์เซเนกา มันน่าทึ่งมาก!
.
.
งานประจำของเซเนกาคือการเป็นนักจิตวิทยาอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเมืองเซนต์พอล รัฐมินนิโซตา ส่วนงานอดิเรกของเธอคือการเป็นคุณแม่อุปถัมภ์ให้กับน้องหมากว่า 30 ตัวที่รับมาดูแลชั่วคราวที่บ้าน เซเนกาใช้ความรู้ที่เธอมีมาปรับใช้กับการดูแลน้องหมาไร้บ้าน ซึ่งน้องหมาไร้บ้านหลายตัวได้รับการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้ดีขึ้นด้วยการฝึกผ่านบทเรียนในรูปแบบของเซเนกา แต่สำหรับน้องหมาเซลด้าแล้วเซเนกายอมรับว่าเป็นงานที่หนักและยากมาก
.
“เซลด้าเป็นโรควิตกังวล เธอมักจะเดินวนไปรอบๆ บ้านตลอดทั้งวันด้วยอาการกระวนกระวาย บ่อยครั้งที่เธอมักจะแอบหนีเข้าไปหลบซ่อนตัวตามมุมที่ลับตาในบ้าน และช่วงเวลาที่ผ่านมาสัตวแพทย์จากศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ได้จัดยาลดความวิตกกังวลมาให้เธอกินด้วย”
เซเนกากล่าว
.
ไม่มีใครรู้เลยว่าอดีตที่ผ่านมาของเซลด้าเป็นอย่างไร ต้องพบเจอกับประสบการณ์ที่เลวร้ายมามากมายแค่ไหน จึงได้สร้างบาดแผลในจิตใจสาหัสจนเซลด้ากลายเป็นน้องหมาขี้กลัวและวิตกกังวลกับทุกอย่างรอบตัวได้มากขนาดนี้ ถึงแม้ว่านี่จะเป็นภารกิจที่ค่อนข้างยากสำหรับการช่วยเยียวยาและฟื้นฟูสภาพจิตใจ แต่เซเนกาก็ไม่ยอมแพ้เธอยังคงพยายามทำความเข้าใจ หาสาเหตุ หวังตามแก้ปัญหาให้ตรงจุด เพื่อทำให้เซลด้ากลับมาเป็นน้องหมาที่ร่าเริงและมีความมั่นใจในตัวเองได้อีกครั้ง
.
ที่ผ่านมาเซเนกาได้สังเกตเห็นว่าเซลด้ามักจะรู้สึกสงบและวิตกกังวลน้อยลงเมื่ออยู่ในสายจูง ดังนั้นเซเนกาจึงใช้สายจูงเป็นอุปกรณ์ช่วยเยียวยาจิตใจ ทำให้เธอยอมเปิดใจเข้าสู่บทเรียนอื่นๆ เพื่อเอาชนะความหวาดกลัวสร้างความมั่นใจให้กลับคืนมา
.
“ตอนที่อยู่บ้าน เซลด้ากับฉันเราแทบจะตัวติดกันเลยล่ะ เธอไม่ยอมห่างจากฉันเลย ตลอดระยะเวลาการฝึก 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา อาการของเธอก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เธอเริ่มไว้ใจฉัน หวาดกลัวน้อยลง ฉันจึงเริ่มลดยาควบคุมอาการวิตกกังวลลงเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถหยุดใช้ได้ แต่อย่างไรก็ตามเธอยังคงมีช่วงที่ความทรงจำในอดีตย้อนกลับมาหลอกหลอนจึงเกิดอาการหวาดกลัวจนต้องหาที่ซ่อนตัวอยู่บ้าง แต่นั่นก็ถือว่าน้อยลงกว่าเมื่อก่อนมากแล้ว”
เซเนกากล่าว
.
เซเนกายังคงมุ่งมั่นพยายามช่วยเซลด้าต่อไปตามวิธีของเธอ จนกระทั่งในวันที่เซลด้าเข้ามาอยู่ที่บ้านเซเนกาครบ 2 เดือน เซลด้าก็เริ่มกระดิกหางเป็นครั้งแรก! เมื่อครบ 4 เดือนเซลด้าก็เริ่มกล้าแสดงความรู้สึกมากขึ้นด้วยการเห่าร้องและส่งสัญญาณบอกว่าเธอมีความมั่นใจ มีความสุขขึ้นได้อีกครั้งด้วยการวิ่งเล่นไปรอบๆ บ้าน แต่ทว่าความหวาดกลัวที่เคยมีก็ยังไม่หมดสิ้นไปเสียทีเดียว เธอยังคงหวาดกลัวเสียงดังและคนแปลกหน้าอยู่บ้าง เซเนกาเชื่อว่าอีกไม่นานเซลด้าจะเข้าใจว่าบนโลกใบนี้ยังมีหลายด้าน และอีกด้านหนึ่งคือโลกที่สวยงามและน่าอยู่ เมื่อถึงวันนั้นเซลด้าจะกลับมาเป็นปกติได้เหมือนกับน้องหมาตัวอื่นๆ
.
ถึงแม้ว่าเซเนกาจะรักเซลด้ามากแค่ไหนแต่สิ่งที่ผู้อุปถัมภ์สัตว์เลี้ยงทุกคนตระหนักอยู่เสมอนั่นก็คือ เมื่อถึงเวลาก็ต้องปล่อยมือจากอุ้งเท้าของสัตว์ไร้บ้าน เพื่อให้พวกเขาไปมีชีวิตใหม่ในบ้านผู้อุปการะที่จะดูแลพวกเขาตลอดไป เซเนกาเข้าใจกฎข้อนี้ดี
.
“ฉันคิดว่าถ้าเซลด้ามีความมั่นใจในตัวเองขึ้นอีกสักเล็กน้อย ฉันจะประกาศหาบ้านหลังใหม่ให้กับเธอ คงใกล้ถึงเวลาแล้วที่เธอจะได้ไปพบกับครอบครัวอุปการะ นี่คือสิ่งที่ผู้อุปถัมภ์สัตว์ทุกคนต้องตระหนักอยู่เสมอ เมื่อถึงเวลาที่สัตว์อุปถัมภ์พร้อม เราควรบอกลาพวกเขา ส่งพวกเขาไปพบกับความสุขในครอบครัวใหม่”
เซเนกากล่าว
.
.
เมื่อเซลด้าพร้อม เซเนกาก็ประกาศหาบ้านใหม่ให้กับเธอ โชคดีที่ใช้เวลาประกาศไม่นานนักครอบครัวใจดีก็ติดต่อเข้ามาขอรับอุปการะเซลด้า เมื่อคุณสมบัติพร้อมและแน่ใจว่าบ้านหลังใหม่ดี เหมาะสมที่จะเป็นบ้านหลังสุดท้ายให้กับเซลด้า เซเนกาจึงตัดสินใจมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูให้กับพวกเขา พร้อมกับได้อาสาขับรถพาเซลด้าไปพบกับครอบครัวใหม่ด้วยตัวเอง
.
บ้านใหม่ของเซลด้าอยู่ที่เมืองแชนฮัสเซน รัฐเดียวกัน ไกลจากบ้านของเซเนกาประมาณ 60 กิโลเมตร ถึงแม้ว่าเซเนกาจะเตรียมใจมาดีแล้ว แต่ทว่าทุกครั้งที่ต้องปล่อยมือจากน้องหมาที่เคยดูแลและพยายามทำความเข้าใจจนรู้ใจกันไปสู่ครอบครัวใหม่ ก็ยังคงเป็นเรื่องยากทำใจสำหรับเซเนกา... โดยเฉพาะกับเซลด้า...
ระยะทางระหว่างบ้านของเซนากาในเมืองเซนต์พอล จนถึง บ้านใหม่ของเซลด้าในเมืองแชนฮัสเซน
.
“ขณะที่กำลังขับรถอยู่ ฉันต้องหันหน้าไปมองข้างถนน เพราะไม่อยากให้เซลด้ามองเห็นน้ำตาของฉัน นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 12 ปีที่ฉันร้องไห้เมื่อต้องจากน้องหมาอุปถัมภ์ไป เซลด้าเป็นเหมือนสมาชิกในครอบครัวไปแล้ว ฉันเหมือนกำลังพาน้องหมาที่รักไปให้คนอื่น”
เซเนกากล่าว
.
หลังจากที่เซลด้าเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ได้ 10 วัน เซเนกาก็ได้รับโทรศัพท์จากครอบครัวของเซลด้าเพื่อแจ้งข่าวร้ายว่า “เซลด้าหายตัวไป” เซเนกาตกใจมากเธอยืนอึ้ง นิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะรีบขับรถตรงไปที่บ้านของผู้อุปการะเซลด้าเพื่อเริ่มต้นการค้นหาทันที
.
เซเนกาติดต่อไปยัง START (Search, Track and Retrieval Team) กลุ่มอาสาสมัครที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อช่วยติดตาม ค้นหาและช่วยพาสัตว์เลี้ยงที่หายไปกลับบ้าน หวังขอความช่วยเหลือ ซึ่งอาสาสมัครของ START ยินดีช่วยและในเวลาต่อมาภารกิจการค้นหาเซลด้าก็เริ่มต้นขึ้น พวกเขาโพสต์รูปภาพของเซลด้าลงบนเฟซบุ๊กของกลุ่มฯ หวังให้พลังโซเซียลกระจายข่าวช่วยตามหาเซลด้าอีกแรง พร้อมกันนั้นยังติดประกาศตามหาเซลด้าไปทั่วเมืองด้วย
.
ขณะเดียวกันเซเนกาก็ออกตระเวนค้นหาเซลด้าไปพร้อมๆ กันด้วย ในเวลานั้นอยู่ในช่วงฤดูหนาว สภาพอากาศย่ำแย่หนาวเย็นจนอุณหภูมิติดลบ ซึ่งเป็นอันตรายสำหรับสัตว์ไร้บ้านและน้องหมาที่กำลังหลงทางอย่างเซลด้าด้วย พวกเขาอาจจะหนาวตาย นั่นยิ่งทำให้เซเนกาไม่สามารถหยุดค้นหาเซลก้าได้
ร่องรอยที่เซเนกาคิดว่าเป็นเซลด้า
.
“วันที่หนาวที่สุดคือวันที่ฉันใช้เวลาค้นหาเซลด้านานที่สุด เพราะฉันอยากจะเจอเธอเร็วๆ อยากพาเธอกลับไปอยู่ในบ้านที่อบอุ่นของเราด้วยกัน ฉันใช้เวลานานหลายชั่วโมงเดินฝ่าความหนาวเย็นเพื่อตามหาเธอ”
เซเนกากล่าว
.
เซเนกาออกตามหาเซลด้าทุกวันแต่ก็ไม่พบร่องรอย จนกระทั่ง 2 เดือนถัดมา เซเนกาก็ได้รับแจ้งจากอาสาสมัครของกลุ่ม STAR ว่ามีพลเมืองดีพบเห็นน้องหมาลักษณะคล้ายกับเซลด้าที่เมืองมินนิอาโปลิส ซึ่งที่นั่นอยู่ครึ่งทางระหว่างบ้านของเซเนกากับบ้านผู้อุปการะเซลด้า เซเนการับรู้ได้ในทันทีว่า “เซลด้ากำลังพยายามเดินเท้าเพื่อกลับมาหาเธอ”
.
ถึงแม้ว่าจะมีเบาะแสของเซลด้าที่ทำให้รับรู้ว่าเธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ครอบครัวใหม่ของเซลด้ากลับถอดใจและไม่สามารถอดทนรอเพื่อได้พบกับเซลาด้าอีกครั้งแล้ว พวกเขามอบสิทธิ์การเลี้ยงดูเซลด้าให้กับเซเนกาตามเดิมเพราะหมดกำลังใจและเหนื่อยกับการค้นหาที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่...
.
“เซลด้ากลับมาเป็นของฉันอีกครั้งและครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหนอีกแล้วล่ะ”
เซเนกากล่าว
.
2 สัปดาห์หลังจากนั้น เซเนกาก็ได้รับแจ้งจากพลเมืองดีอีกครั้งว่า พวกเขาได้พบกับน้องหมาที่มีลักษณะคล้ายกับเซลด้าอยู่ในละแวกบ้านของเซเนกา เธอดีใจมากเมื่อรู้ว่าเซลด้ายังมีชีวิตอยู่ ดูเหมือนว่าเส้นทางของเซลด้าทำให้เซเนกามั่นใจยิ่งขึ้นว่า เธอตั้งใจเดินเท้าไกลเพื่อกลับมาหาเธออีกครั้งจริงๆ
.
.
เซเนกาออกตระเวนตามหาเซลด้าในละแวกบ้านของเธออีกครั้ง วันนั้นเธอเตรียมอาหารและเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซักของเธอไปวางไว้ตามจุดที่พลเมืองดีแจ้งไว้ว่าได้พบเซลด้าด้วย เซเนกาหวังว่ากลิ่นที่ติดอยู่บนเสื้อผ้าจะช่วยทำให้เซลด้าหาทางกลับบ้านได้อีกครั้ง
เซลด้าขณะเข้ามากินน้ำและอาหารที่เซนากาวางทิ้งไว้
.
ในวันถัดมาเซเนกาก็ได้รับแจ้งจากเพื่อนบ้านของเธอว่า พวกเขาเพิ่งจะช่วยน้องหมาที่มีลักษณะคล้ายกับเซลด้าเอาไว้และอยากให้เธอช่วยมาดูหน่อยว่าใช่เซลด้าหรือไม่ แน่นอนว่าข่าวนี้ทำให้เซเนการู้สึกดีใจมาก แต่อย่างไรก็ตามเธอก็เผื่อใจเอาไว้บ้างเช่นกันเพราะไม่ต้องการเสียใจ
เซลด้าถูกเพื่อนบ้านของเซนากาช่วยเอาไว้ได้
.
“ถึงแม้ว่าในใจของฉันจะภาวนาตลอดว่าขอให้เป็นเซลด้า แต่ฉันก็ไม่อยากจะตั้งความหวังเอาไว้สูงนัก เพราะอาจจะไม่ใช่เธอก็ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าเธอไม่ใช่เซลด้าฉันก็จะช่วยน้องหมาตัวนั้นเอาไว้อยู่ดี ”
เซเนกากล่าว
.
.
เมื่อไปถึงบ้านของเพื่อนบ้าน เซเนกาก็ได้เห็นน้องหมาตัวผอมแห้ง สภาพมอมแมมทั้งตัวที่กำลังเดินไปมาดูกระวนกระวายแบบเดียวกับที่เซลด้าเคยทำ วินาทีนั้นเองเซเนกาก็มั่นใจได้ทันทีว่าน้องหมาตัวนั้นคือเซลด้าของเธอ เซเนการีบวิ่งเข้าไปกอดเซลด้าเอาไว้พร้อมกับร้องไห้โฮด้วยความดีใจ รู้สึกผิดและสงสาร เมื่อต้องเห็นน้องหมาที่เธอรักอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่เหตุเพราะต้องการกลับมาพบหน้าเธออีกครั้ง
เซเนกาทรุดลงกับพื้นพร้อมกับร้องไห้โฮเมื่อเห็นหน้าเซลด้าอีกครั้ง
.
.
เซเนกาพาเซลด้าเดินทางไปที่สำนักงาน STAR เพื่อสแกนไมโครชิปบนตัวให้แน่ใจอีกครั้งว่า น้องหมาตัวนี้คือเซลด้าจริงๆ ซึ่งหลังจากสแกนพบไมโครชิปข้อมูลก็ยืนยันชัดว่า เธอคือเซลด้าจริงๆ!
.
แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าเซลด้าเธอหนีออกจากบ้านที่ดีพร้อม เพื่อออกตามหาคนที่เธอรักและเลือกแล้วว่าจะรัก ภักดีตลอดชั่วชีวิตนี้ ซึ่งคนที่โชคดีที่สุดคนนั้นก็คือ เซเนกา และเธอเป็นพลังผลักดันให้เซลด้าเดินเท้าฝ่าสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ อดทนต่อความอดอยาก เผชิญอันตรายนานาประการตลอดระยะทาง 60 กิโลเมตร กับระยะเวลานาน 3 เดือนมาได้สำเร็จ วันนี้เซลด้าได้รับของขวัญจากความภักดีเป็นโอบกอดอบอุ่นที่คุ้นเคยและโหยหามาตลอดจากคนที่เธอรักได้อีกครั้ง
.
“มันเป็นปาฎิหาริย์จริงๆ ฉันร้องไห้โฮด้วยความดีใจ ฉันกล่าวขอโทษเซด้าและกอดเธอไว้แน่น ฉันจะไม่ส่งเธอให้ใครอีกแล้ว เธอจะอยู่กับฉัน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
เซเนกากล่าว
.
เซเนกาพาเซลด้ากลับบ้าน เธออาบน้ำให้เซลด้าจนสะอาดตัวหอมฟุ้ง ก่อนจะจัดหาอาหารดีๆ ให้กิน หลังจากนั้นเธอก็ปล่อยให้เซลด้าได้นอนพัก
.
เซลด้าถึงบ้านแล้ว! การเดินทางที่แสนยาวนานจบลงเสียที วันนี้บ้านของเซเนกาจะกลายเป็นบ้านที่อบอุ่นของเซลด้าตลอดไปแล้วนะ
.
“เซลด้ากลายเป็นน้องหมาของฉันเต็มตัว เธอไม่เคยห่างจากฉันเกินหนึ่งฟุตเลย น้องหมาตัวอื่นๆ ของฉันก็ดีใจที่เธอกลับมา ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตลอดระยะเวลาที่ฉันออกตามหาเซลด้า เธอเองก็กำลังออกตามหาฉันเหมือนกัน ต่อจากนี้ไปเราจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว”
เซเนกากล่าว
.
เราจะไม่จากกันไปไหนอีกแล้วนะ
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
